|
|
 |
Беларускі паэт, празаік, перакладчык |
|
|
 |
Сяргей Іванавіч Грахоўскi
Артыкулы. Жыцццё і творчасць
|
|
|
Лідзія Савік
"Чалавек i эпоха ў творах Сяргея Грахоўскага"
2006г
Сяргей Іванавіч Грахоўскі – паэт, празаік, перакладчык, публіцыст, крытык – адзін з тых святых пакутнікаў, чый жыццёвы шлях быў азмрочаны дзесяцігоддзямі сталінскага Гулагу. Творчасць гэтага таленавітага паэта, а быў ён найперш паэт, вызначаецца ў беларускай літаратуры незвычайна плённымі і важкімі мастацкімі дасягненнямі ў самых розных жанрах і гэта пры тым, што пачаў ён сябе сцвярджаць у прыгожым пісьменстве кнігай вершаў сімвалічнай назвы “Дзень нараджэння”, выдадзенай толькі ў 1958 годзе, ужо пасля рэабілітацыі і праз 32 гады пасля публікацыі першых спроб пяра ў 20 – 30-я гады ў рэспубліканскіх перыядычных выданнях (“Беларускі піянер”, “Маладняк”, “Вясна”, “Беларусь калгасная”, “Чырвоная змена”).
Таццяна Грахоўская
"Не адкладай сустрэчу на пасля…"
Успаміны пра бацьку
Люты – сакавік 2006г.
Каляндар лічыць гады жыцця без яго. Праўду гавораць людзі, што блізкія і дарагія жывуць сярод нас столькі, колькі мы памятаем іх. Для мяне ён заўсёды галоўны чалавек у жыцці. Я – бацькава дачка.
Михаил Дудин
«Поздравляем юбиляра...»
«Литературная газета» 5 октября 1983 г. + № 40 (4950)
Последнюю выверив фразу.
У рифмы и ритма в кругу.
Еще неостывшие, сразу
Я бросить стихи не могу.
Мне с ними нельзя разлучиться
Я их дописать не могу.
Ночь вместе с метелицей мчится.
А я у рассвета в долгу.
Эти стихи принадлежат прекрасному белорусскому поэту Сергею Ивановичу Граховскому. Я перевел
их на русский язык, потому что они мне по душе, как и многое в творчестве
моего давнего друга. Он знает цену слова, как это и положено настоящему мастеру, одаренному талантом.
Раіса Баравiкова
«На грудку ў галавах пасадзiце шыпшыну...»
часопіс "Маладосць”, №9 2008г
На жаль, не ведаю, ці расце на тым самотным грудку ў галавах шыпшына, але чамусьці адразу згадаўся гэты верш Сяргея Іванавіча Грахоўскага, як толькі наважылася напісаць колькі слоўкаў да яго дзевяностапяцігадовага юбілею, які, як і дзевяностагоддзе, адзначацца будзе без яго. А як бракуе, як не стае сёння мудрага, разважлівага і проста цёплага слова Сяргея Іванавіча, слова — у падтрымку літаратуры, нашай мовы, ды і саміх пісьменнікаў.
Наум Сандомирский,
"Штрихи к портрету"
2011г.
Когда–то мы вместе по этой улице гуляли. Уточняли, обсуждали, вспоминали… Вернее, вспоминал главным образом он. Меня вполне устраивала роль благодарного ассистента, “пьющего вино” его импровизированных монологов. И меньше всего посещали мысли о том, что шагаем как бы по его виртуальному будущему. Разве не назовут после его ухода этот участок улицы Социалистической бульваром Граховского? А напротив горпоселкового кинотеатра появится памятная стела имени поэта. Место, ставшее одним из дорогих и знаковых для глусчан. О себе уже и не говорю… Не раз и не два прихожу сюда, чтобы уточнить некоторые нравственные позиции, разобраться в какой точке жизненного графика нахожусь. Спросить, мысленно посоветоваться, просто помолчать… В очередной раз подумать о том, как всё же неумолима мельница времени! Кажется, только вчера извлекал из почтового ящика его умные, добрые письма, слышал в телефонную трубку такую редкую по нынешним временам родниковую белорусскую “мову”.
Ян Скрыган,
"Адданасць"
газета "Літаратура і Мастацтва" 23.IX.1983г
Нямала часу таму назад з нейкай нагоды разам з Сяргеем Грахоўскім мы былі ў Гродні. Пад канец нашай камандзіроўкі выпала вольная часіна, і мы сабраліся пахадзіць па горадзе. Але неспадзявана з цэнтра павярнулі на вуліцу ўлева, прайшлі колькі меншых вуліц і вулачак, і апынуліся за горадам.
Па-восеньску ціха ляжала далячынь, неба было нізкае, шэрае, пахла застарэлым бульбоўнікам. За ім зелянеў апошнім лісцем не то сад, не то невялікі лясок, мы і павярнулі, бо туды цераз поле вяло некалькі добра пратаптаных сцежак.
|
 |
©2010-2010, Таццяна Грахоўская. Усе правы абаронены.
|
|