Шыпшына

Праціналі яе навылёт халады,
Ледзяныя снягі замяталі на кручы,
То цяпла не ставала, то чыстай вады,
I з гадамі рабіўся шыпшыннік калючы.

Не хапала заўсёды чагосьці ў жыцці,
Толькі вечна жыла неадольная прага
Хоць у познюю восень яшчэ расцвісці
На крутым узбярэжжы крывінкамі ягад...

Калі сцюжа астудзіць жывую душу,
Можа, каліва я па сабе не пакіну,
I пакуль не замоўк, аднаго папрашу:
На грудку ў галавах пасадзіце шыпшыну.

1965