Рэквіем рукапісам

Казалі — рукапісы не гараць,
А я аднойчы бачыў, як гарэлі
У печы Галубковы акварэлі,
Як вершы адпраўлялі паміраць,
Сагрэтыя яшчэ жывым дыханнем,
I ласкаю, і трапяткім каханнем,
А кажуць — рукапісы не гараць.

I як яшчэ гараць! I колькі іх згарэла
У печах патаемнага двара,
Што зеўралі, як д’яблава нара,
Душа паэм навекі адляцела,
Што так дайсці да кожнага хацела
Пасланцам весялосці і дабра,
Ды знікла ў полымі казённага кастра.

Не стануць рукапісы кнігамі ніколі,
Не дакрануцца чулае душы,
Халодны попел як ні варушы,
Што датляваў па дзікай волі,
З вятрамі знік ён у бязлюдным полі,
Якое не засеяць, не ўзараць...

А кажуць — рукапісы не гараць.

[1987]